هپاتیت B در اثر عفونت ویروسی (HBV) از خانواده هپادنا ویریده که حاوی ژنوم DNA حلقوی است ایجاد می شود. HBsAg گلیکوپروتئین سطح ویروس هپاتیت B می باشد. در بین آنتی ژنهای سطحی، شاخص a ( اسید آمینه 147-124 ) هدف مهم در پاسخ ایمنی هومورال است. اندازه گیری آنتی بادی بر علیه این آنتی ژن به عنوان شاخص مصونیت مورد استفاده قرار می گیرد. از نقطه نظر بیولوژیک پاکسازی ویروس بطور کلاسیک بوسیله ظهور آنتی بادی (anti-HBs) بر علیه آنتی ژن استرالیایی (HBs Ag) در پروفایل سرولوژیک مشخص می شود. افرادی که به صورت حامل مزمن ویروس می باشند آنتی ژن ویروس را برای سال ها در سرم خود دارند ولی آنتی بادی ضد HBs در آنها ظاهر نمی شود. وجود آنتی بادی دلیل بر روبرو شدن قبلی با عفونت، بهبودی و یا ایجادایمنی علیه هپاتیت B به وسیله واکسیناسیون می باشد. در کسانی که به هپاتیت B مبتلا شده اند Anti-HBs معمولا” در پایان دوره پنجره ای (Window Period) و متعاقب پاک شدن سرم از HBs Ag در خون ظاهر می شود و تیتر آن  تا سال ها بالا می ماند. عدم تولید  Anti-HBs پس از دوره پنجره ای موید ابتلای فرد به فرم مزمن بیماری است که این اتفاق تقریبا” در 5 درصد از مبتلایان بوقوع می پیوندد.